viernes, 26 de octubre de 2012

Quan plou


Plou. Els fantasmes del present em persegueixen. Ella. La veu del poeta. L'enyorança amarga de la terra. Aquell bes que mai rebré. La ciutat, meua però no arrelada. Esta nit on res no canvia.

I en girar un cantó crec que em vaig a morir...

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Copyright

Licencia de Creative Commons
Maduramente infantiloide by Callecuerda is licensed under a Creative Commons Reconocimiento-CompartirIgual 3.0 Unported License.
Creado a partir de la obra en http://maduramenteinfantiloide.blogspot.it/.